رباعی؛ سراب

فرزند نخست آفتاب است سراب

آیینه شوق و اضطراب است سراب

از چشم‌انداز ابرها سیراب است

از چشم بیابان سر آب است سراب

رباعی

از ابر که شعر تازه تصعید است

تا رود که یادواره تعمید است

هر ذره طواف را چنین می‌گوید:

منظومه شمسی حرم خورشید است

ای ابر مبارک است باران شدنت

ای ابر مبارک است باران شدنت

از خویش گذشتن و فراوان شدنت

همصحبت کوه تا بیابان شدنت

در باور رودخانه مهمان شدنت